Chuchaqui en een shrinking head

Donderdag 27/10/16

Oeioeioei, de trap op is ff een dingetje zeg! Spierpijn…nu al! Maar bovenaan de trap is het uitzicht (met rechts het huis waar ik verblijf) wel gaaf! In de bus richting de evenaar begin ik al langzaam in te kakken, maar het uitzicht is prachtig en ik geniet volop. Eenmaal aangekomen krijgen we een gids toegewezen, ze verteld over het ritueel van de shrinking head. Ze hebben in de vitrine zelfs een echte liggen, van een jongentje van 12 jaar. In die stam was je dan volwassen en kon je dus mee vechten. Om je er een voorstelling van te maken, je hand als een vuist is de grote van je shrinking head. Tsja..wat moet men daar nu opzeggen.
Een andere stam had de volgende traditie: de lichamen van hun doden werden begraven in een soort giga kruik, met spullen voor het volgende leven. Wanneer het opperhoofd stierf werd het zelfde gedaan. Echter indien het de wens was van het opperhoofd, kreeg zijn vrouw wanneer hij eerder dan haar stief, een slaap drankje toe gediend. Vervolgens werd ze al slapend begraven in het graf van haar man, in een grote kruik, om eenmaal ontwaakt te zijn, te stikken en te sterven. Raad eens met wie ik niet zou trouwen….
We lopen verder en komen op de evenaar aan. Hier worden wat trucjes gedaan, die naar men zegt alleen hier kunnen. Een ei balanceren op een spijkerkop, een bak water leeg laten lopen en er is geen draaikolk en wanneer je je armen voor je uit strekt kun je het niet tegen houden wanneer iemand het naar beneden drukt. Geen idee of het klopt, maar was wel grappig. De terugreis begint en ik vind het ook wel goed geweest. Want gisteravond en het slaapgebrek breekt me nu wel op (met andere woorden gewoon een kei harde kater maar ssssttt). Een van de eerste woorden die ik overigens heb geleerd is: chuchaqui, wat kater betekend...erg belangrijk om dat te weten natuurlijk.
Thuis aangekomen de tas inpakken, en even slapen, want vanavond reis ik naar Puerto Lopez!