Dag 1: Het afscheid

Dag 1, 25-8-16: Het afscheid
Vandaag is mijn verjaardag. De 20 komt nu dan toch echt dichterbij, iets wat ik erg leuk vind…mijn moeder heeft er om een of andere reden nog haar twijfels over. Vandaag zal de rest van het gezin vertrekken. Eerlijk gezegd ben ik er best wel zenuwachtig over, vooral omdat ik weet dat zij het er best moeilijk mee hebben. Bij het ontbijt mijn cado’s in ontvangst genomen. Dan de tas inpakken en met papa een taart kopen. Met het Spaans begrijpen gaat het stukje bij beetje beter, dus de taart halen is zo gedaan. Vervolgens naar mijn tante om daar lunch te eten. Vooral Danilo en ik zijn aan het strijden om de grote maaltijd op te krijgen…hij wint de strijd…papa offert zich op en eet mijn bordje netjes leeg.
Na de taart is het toch echt tijd om te gaan. De tranen staan bij iedereen in de ogen. En daar sta je dan, in de deur opening van het huis van de familie van je vader…je gezin uit te zwaaien. De tranen lopen over mijn wangen en ik krijg een dikke knuffel van Abu. Nadat de taxi uit het zicht verdwenen is weet ik even niet goed wat ik met me zelf aan moet. Een beetje verloren sta ik op de veranda “Sigan, hija” hoor ik Abu zeggen en ik volg haar het huis in. Ik loop de tuin in om op de rand van een opstap te gaan zitten en snik een beetje na. Tía komt me achter na en geeft mij een lange, dikke, liefdevolle knuffel. Ik beantwoord haar knuffel en voel me gelijk al wat beter. ‘My door is always open if you want to talk’. De rest van de dag spendeer ik chillend. Een beetje lezen, foto’s sorteren en muziek luisteren. Wanneer ik mijn tante in de keuken tegen komt vraagt ze of het inmiddels al wat beter gaat, ‘sí’ is het antwoord. In de avond daagt mijn nichtje me uit om een wedstrijdje bruggetje staan met haar te doen, natuurlijk kan ik hier geen nee tegen zeggen en 15 minuten later sta ik in de ongemakkelijke houding te zweten. Ze is 8 en ja…dan zit mijn leeftijd me toch tegen. Ik verlies, maar zo eigenwijs als ik ben: ‘Morgen weer!!!’. Wanneer ik (probeer) te gaan zitten heb ik er al spijt van, mijn rug is naar de knoppen en mijn tante vond de voorstelling vrij amuserend. Ik ben benieuwd of ik morgen überhaupt de positie nog een keer kan aannemen…..